این روز ها به نظر می رسد که همه درباره ی واقعیت افزوده و واقعیت مجازی صحبت می کنند، هر دو قول می دهند که صحنه ی تکنولوژی را وصله پینه کنند و شیوه ی تعامل مصرف کننده ها در فضای دیجیتالی را تغییر دهند.

علیرغم تبلیغات و توجه رسانه ای، گاهی مردم این دو را به جای هم به کار می برند و موجب ایجاد سردرگمی می شوند. در حالی که تشابهات زیادی میان واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) وجود دارد، آن ها کاملاً متمایز اند. بیایید تفاوت هایشان را بررسی کنیم.

واقعیت مجازی چیست؟

 واقعیت مجازی یک واقعیت شبیه سازی شده با کامپیوتر است که در آن یک کاربر می تواند با واقعیت کپی شده یا محیط های خیالی تعامل داشته باشد. با استفاده از شبیه سازی مجازی، شنیداری و لمسی این تجربه همه جانبه خواهد بود تا واقعیت ساخته شده تقریباً غیر قابل تشخیص از آنچه واقعاً واقعی است باشد. شما کاملاً در آن فرو می روید.

ایده ی یک واقعیت شبیه سازی شده ی متناوب اولین بار در اواخر دهه ی 80 و اوایل دهه ی 90 به وجود آمد، زمانی که پیشرفت کامپیوتر های شخصی به شدت افزایش یافت و بسیاری از مردم درباره ی آنچه تکنولوژی می توانست ارائه دهد هیجان زده شده بودند. این اقدامات، مثل یک طوفان فاجعه بار مجازی که تنها پس از یک سال مهار شد، منجر به شکست پس از شکست شدند، بنابراین به نظر می رسید که همه ایمانشان را به VR از دست داده اند.

بعد Palmer Luckey آمد، کسی که بدون شک به واسطه ی Oculus Rift اش (هدست واقعیت مجازی)  پدر VR معاصر است. Luckey اولین نمونه ی اولیه اش را در سال 2011 ساخت، در حالی که هنوز 18 سالش هم نشده بود، و به سرعت به همراه Kickstarter (شرکت آمریکایی) 2 میلیون دلار بدست آورد. در سال 2014، فیسبوک  Oculus Rift را به قیمت 2 میلیارد دلار خرید.

واقعیت افزوده چیست؟

 در حالی که VR کاربر را کاملاً در یک واقعیت شبیه سازی شده فرو می برد، AR واقعی و مجازی را با هم مخلوط می کند. یک تجربه ی AR، مانند VR عموماً شامل نوعی عینک می شود که شما از طریق آن می توانید یک واقعیت فیزیکی را مشاهده کنید که به عناصرش از طریق یک ورودی حسی تولید شده توسط کامپیوتر چیزی افزوده شده است (یا عناصرش تکمیل شده اند)، مثل صدا، ویدیو، گرافیک یا داده ی GPS. در واقعیت افزوده، آنچه که واقعی است به راحتی از آنچه که غیر واقعی یا مجازی است تشخیص داده می شود.

با زدن گوگل گلس (عینک گوگل) – یزرگ ترین تلاشی که یک کمپانی تا به حال انجام داده تا AR را در اختیار مصرف کنندگان قرار دهد – اگر تکنولوژی اش پشتیبانی شده باشد شما می توانید وارد یک سالن کنفرانس شوید و ببینید که چیز هایی در اطراف اتاق "در زندگی ظاهر می شوند"، مثل گرافیک های سه بعدی متحرک یک مدل معماری. 

متأسفانه، گوگل گلس بیرون نیامد و این کمپانی در سال 2015 تولید این محصول را متوقف کرد. در عوض، اپلیکیشن های AP روی گوشی های هوشمند محبوب ترند، شاید به این دلیل که به اندازه ی یک جفت شیشه که به آن ها دوربین وصل شده عجیب و غریب نیستند.

شاید مشهور ترین نمونه ی AR، Pokemon Go باشد، یک پدیده ی ویروسی که در چند هفته بیش از 100 میلیون دانلود را به خود اختصاص داد. در Pokemon Go، شما از گوشی هوشمندتان استفاده می کنید تا pokemon هایی که در نزدیکیتان کمین کرده اند را با کمک نقشه ای که بر اساس سیگنال های GPS زندگی واقعی شما ساخته شده است پیدا کنید. برای گیر انداختن pokemon شما باید با ضربه زدن به صفحه ی موبایلتان یک pokeball (یک قفس توپی شکل) به سمت آن پرتاب کنید و وقتی AR را روشن کنید، می توانید دنیای واقعی را ببینید که pokemon در آن قرار دارد.  

علیرغم تبلیغات، Pokemon Go یک رابط AR پایه ای و حداقل دارد. چند نمونه ی مشهور دیگر عبارتند از:

• Sky Map – یک اپلیکیشن موبایل که با آن می توانید گوشیتان را به سمت آسمان بگیرید و همه ی صورت های فلکی ای که نسبت به موقعیتتان در مقابلتان قرار دارند را "ببینید".
• Word Lens – یک اپلیکیشن گوگل که با آن می توانید گوشیتان را به سمت یک علامت بگیرید و بلافاصله ترجمه ی آن را به زبان مورد نظرتان دریافت کنید.
• Project Tango – یک پروژه ی دیگر گوگل که هدف آن ایجاد یک گوشی هوشمند مملو از سنسور است تا بتواند دنیای واقعی را نقشه برداری کند و یک تصویر سه بعدی دقیق از آن را در فضا نمایش دهد.

واقعیت مجازی در مقابل واقعیت افزوده

 هر دو تکنولوژی

• تجربه ی یک کاربر را از طریق ارائه ی لایه های عمیق تری از تعامل غنی تر می کنند
• پتانسیل تغییر دادن نحوه ی استفاده ی مردم از تکنولوژی را دارند. سرگرمی، مهندسی یا پزشکی فقط چند بخش کوچک هستند در حالی که این دو تکنولوژی می توانند تأثیری دائمی ایجاد کنند

با این حال این دو تکنولوژی از هم جدا هستند زیرا:

• واقعیت مجازی محیطی کاملاً جدید می سازد که تماماً توسط کامپیوتر ایجاد شده است. از طرف دیگر واقعیت افزوده، تجربیات را از طریق وسایل دیجیتالی ای که لایه ی جدیدی از تعامل با واقعیت را ارائه می دهند، افزایش می دهد، اما به دنبال جایگزین کردن این تجربیات نیست.
• AR عرصه ی محدودی از مشاهدات را ارائه می دهد، در حالی که VR کاملاً همه جانبه است.
• یک راه دیگر برای نگاه کردن به مسئله این است که وقتی شما عینک های VR را می گذارید، اساساً از دنیای بیرون جدا می شوید. یک کاربر AR، بر خلاف VR، در حالی که فعالانه درگیر محیط های شبیه سازی شده است همواره از محیط فیزیکی اطرافش آگاه است.
• برای استفاده از واقعیت مجازی عموماً به وسایلی مانند Oculus Rift (هدست) نیاز است در حالی که واقعیت مجازی به وسیله ی خاصی نیاز ندارد – شما فقط به یک گوشی هوشمند یا یک نبلت نیاز دارید. 

بدون شک ما فقط بخش کوچکی از آنچه AR و VR می توانند انجام دهند را بیان کردیم. در گزارشی که اوایل امسال منتشر شد، تحقیقات BBC پیش بینی کرد که بازار جهانی برای هر دوی واقعیت مجازی و AR از سال گذشته که 8 میلیارد دلار افزایش داشت ، تا سال 2020 به بیش از 105 میلیارد دلار خواهد رسید.  

 واقعیت مخلوط چیست؟

 ما به صورت واضح و شفاف توضیح دادیم که VR و AR چیست و مرز بین آن ها کجاست. در این دو عرصه یک نوآوری به وجود آمده، یک محیط متمایز سوم: واقعیت مخلوط (MR).

کار MR مخلوط کردن بهترین واقعیت های مجازی و افزوده است برای تشکیل یک... واقعیت دوگانه. اعتراف می کنم که گیج کننده می شود، کمی به این علت که این تکنولوژی خیلی جدید است و ممکن است خودش را به یک نوآوری متفاوت تبدیل کند، اما بهترین توضیحی که می توانم ارائه دهم این است که واقعیت مخلوط یک مجتوای ترکیبی به دنیای واقعی اضافه می کند. اگر این تعریف آشنا به نظر می رسد، به این علت است که MR خیلی به AR شبیه است. تفاول کلیدی در اینجا این است که در MR محتوای مجازی و محتوای دنیای واقعی می توانند در زمان واقعی تحت تأثیر یکدیگر قرار بگیرند. این تعامل با استفاده از ابزار هایی که معمولاً در VR می بینید تسهیل می شود، مثل عینک های ویژه و سنسور های حرکتی ای که کنترل می کردند.

به خاطر شفاف بودن، شاید بهترین راه برای توضیح MR دیدن آن در عمل است – برای امتحان کردن Minecraft وارد Hololens مایکروسافت شوید.